nie umiem zostać w jednym miejscu...tak dłużej niż "na chwilę".
Może boję się, że stanie się to mniej wyjątkowe. Straci na tej ulotnej wartości pierwszego zauroczenia. Z miejscem jest tak jak z miłością - początki są piękne, facynują, podniecaja, wywołują ten dreszcz emocji, którego nie umiem opisać. Potem trzeba w sposób dojrzały przejśc na ten drugi etap - stabilizacji, funkcjonując na zbudowanych wcześniech fundamentach. Ja chyba do tego jeszcze nie dojrzałam, dlatego najwięcej fascynacji zbieram z pierwszych spojrzeń, z drogi w nieznane.
więc jestem gotowa, aren't I?
nie lubię planować, więc często moim życiem kieruję chwila - choć podobno najpiękniejszych chwil, nie da się zaplanować ;)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz